Zalm en visolie.

Het mede-eigenaar zijn van een supplementenbedrijf maar ook dierenarts leidt tot een soort beroepsziekte, waar alles wat met dieren te maken heeft (en ook degenen die als ons voedsel eindigen), mijn aandacht trekt. Deze interne kracht slaapt nooit – tot teleurstelling van mijn vriendin, zelfs niet tijdens een vakantie en deze keer viel mijn aandacht op de behoorlijk pakkende kop van een Duitse krant genaamd “Die Zeit”, die zei: “hoe gezond is onze vis?” , bedoelen we hiermee gekweekte zalm. Hieronder zag je een lekker stukje zalm – mooi gearrangeerd, ik wilde meteen wat zalmsteaks gaan kopen en deze op de BBQ leggen voor het avondeten, dit verrukkelijke gevoel ken je zeker! Terug op het strand, vechtend met de verschrikkelijk grote afmetingen van die krant tegen de wind, begon ik het artikel meteen te lezen en was echt geschokt door die hele nieuwe wereld aan informatie die voor mij openging. Zoals eerder vermeld, heb ik als dierenarts gewerkt en de hele problemen met veeteelt en antibiotica zijn niets nieuws voor mij en net als iedereen heb ik wat documentatie over gekweekte zalm op internet of televisie gezien, niets wat ik echt leuk vond veel, maar niets, wat me slapeloze nachten bezorgde nadat ik uren met vrienden in een onbeperkt sushi-restaurant had doorgebracht. De informatie in dat artikel over gekweekte zalm, de grondstof voor een groot aantal visolieproducten, shockeerde mij enorm en was reden genoeg om er een korte samenvatting over te schrijven, om mensen te laten stoppen met het eten van producten gemaakt van visolie. gekweekte zalm en als één persoon zou stoppen met het kopen en koken van dit soort vis voor zichzelf of voor zijn kinderen, zou ik meer dan blij zijn.

Ten eerste moeten we terug in de tijd gaan om te begrijpen hoe alles zo uit de hand heeft kunnen lopen:

Eind jaren 80 was zalm alleen iets voor rijke mensen; je vond het op de menukaarten van restaurants uit de hogere klasse. De zalm is in het wild gevangen, rijk aan goede Omega 3-vetzuren en een mooie eiwitbron, kortom een ​​prima voedselbron. Dit veranderde in de jaren 90 toen zalmkwekerijen in Noorwegen in grote aantallen opdoken, de kostprijs per gekweekte zalm daalde en de vis voor iedereen in supermarkten en restaurants terechtkwam. De vraag nam toe en de productie ook – maar de voedselbronnen voor de zalm (ansjovis) namen af, waardoor de zalmindustrie met een groot probleem werd geconfronteerd. Hoe lastig ze ook zijn, ze vonden de oplossing vrij snel en eenvoudig: soja. Megaboerderijen in Brazilië zijn, ten koste van kleine boeren en regenwouden, op grote schaal soja gaan produceren – maar Brazilië ligt niet om de hoek van Noorwegen, waar alle zalmkwekerijen zich bevinden. Laten we het verzenden – maar voorheen werd de soja gemengd met visolie en vismeel tot pellets. Probleem opgelost? Niet echt. Al snel werd de industrie geconfronteerd met een nieuw probleem: wanneer deze sojapellets in contact komen met zuurstof, kunnen er explosies plaatsvinden – en dat is niets wat je echt in het ruim van een schip wilt hebben. Zoals ik al eerder schreef, staat de industrie nooit te popelen om een ​​antwoord te vinden, wat er ook voor nodig is om de enorme winsten binnen te laten komen. Wat nu komt, leidde tot een paar verontwaardigde blikken van mensen om me heen, want tijdens het lezen van deze krant werd ik omringd door mensen op het strand – en de scheldwoorden die over mijn lippen kwamen, zouden elke oude zeehond supertrots maken. De oplossing die de zalmindustrie heeft gevonden heeft een ingewikkeld klinkende naam: Ethoxyquin. Voor het geval er geen alarmbellen in je hoofd klinken, heb ik een andere naam voor je: Monsanto, die Ethoxyquin produceert en misschien heb je er onlangs in de media over gehoord. Dit in de VS gevestigde bedrijf werd voor de rechter gedaagd door boeren die glyfosaat gebruikten – een onkruidverdelger/pesticiden die in 2015 door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) werd geclassificeerd als een stof met een waarschijnlijke oorzaak van kanker. Ethoxyquine werkt als antioxidant, en dat is mooi want de schepen zinken niet door exploderende soja-vismeelpellets, en is bovendien een pesticide, dat onze kansen op kanker vergroot en volgens de wetenschap ons DNA zou kunnen beschadigen. . Vanwege die vermoedens is het sinds 2011 verboden als gewasbeschermingsmiddel en sinds 2017 verboden als onderdeel van welke vorm van dierlijk voedsel dan ook. Niet toegestaan ​​als voedsel voor kippen, varkens, koeien, kwartels, kangoeroes of wat dan ook. Het is NIET toegestaan. Sommige mensen denken nu misschien: “Als het verboden is, waar heeft deze man het dan over?”. Welnu, er is één uitzondering: visvoer. Waarom? Ik denk dat het politiek is en iedereen zou daar zijn of haar eigen mening over moeten vormen, dus als je googelt op: Noorwegen – Ethoxyquin – Zalm, vind je zeker serieuze rapporten, die veel beter dan ik kunnen uitleggen welke trucs er worden gebruikt zodat pesticiden niet als visvoer worden verboden. Leden van Greenpeace hebben de afgelopen twee jaar 45 zalmproducten op de markt gekocht. De maximaal toegestane niveaus zijn in 75% overschreden, in één geval werd het maximale niveau 17 keer overschreden.

Om het nog eens kort samen te vatten

• Ethoxyquine: verboden voor gewasbescherming, verboden voor gebruik als dierlijk voedsel, behalve voor vis.
• Ethoxyquine: veroorzaakt waarschijnlijk kanker en beschadigt ons DNA.

Eerlijk? Dit is krankzinnig?! Zalm, geprezen als HET goede en gezonde voedsel voor kinderen, voor zwangere vrouwen? Zalm, dat we graag eten als we uitgaan voor sushi? Zalm, die door de meeste visolie merken als hun broningrediënt wordt gebruikt en die in de meeste gezondheidswinkels of apotheken te vinden is? Schaam je – dat is alles wat ik kan zeggen. Nou, ik zal andere woorden vinden over wat ik denk van de mensen die met de gezondheid van mensen spelen, maar ik denk niet dat dit het juiste medium is om ze op te schrijven. Wanneer je producten kiest met het blauwe MSC-label, kies je voor wildgevangen zeevruchten die kunnen worden herleid naar een duurzame bron. Je hebt geen Ph.D. of zeevruchten gids nodig om duurzame zeevruchten te kiezen. Kijk gewoon naar het blauwe vissenlabel. In ons volgende artikel vertellen we je waarom we hebben gekozen voor Wild Alaskan Pollock als het broningrediënt voor onze Omega 3 Visolie en waarom het een duurzame en gezonde bron is. Bron: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1257546/